سخن شهید آیت ا... دكتر محمّد حسین بهشتى رحمه اللّه (1307 - 1360 ه‍ .ش ):

این ایستادن و خم شدن ، این نشستن و به خاك افتادن ، و با هر یك كلماتى گفتن چه معنا دارد؟ در آن لحظه كه آدمى به كمال و شكوه بى نهایت آفریدگار جهان مى اندیشد، سراپا شیفته آن مى شود، دل و جانش به خضوع و خشوع و فروتنى مى گراید، با آهنگ فطرت در برابر آن همه كمال و عظمت سر تعظیم فرود مى آورد، ركوع و سر به زمین مى ساید، سجود و زبان به ستایش مى گشاید، حمد و تسبیح .

و در آن لحظه كه انسان خود را به كمك یك نیروى برتر از ماده نیازمند مى یابد، دل به سوى آفریدگار دانا و توانا و مهربان جهان مى آورد، راز و نیاز خود را با او در میان مى نهد و او را به كمك مى خواند، دعا این است نماز ما و نیایش روزانه ما، به سوى خدا، خداى یكتا، خداى پر مهر. نیایشى كه هر فرازش ، بیانگر اصلى از اصول جهان بینى اسلام ، و هر حركتش ، نمایشگر پیوند عمیق انسان اسلام با خداست . نیایشى كه انسان را به سوى خدا، به سوى راه او، و به سوى رهبران او مى كشاند. او را به همه شایسته كاران روى زمین ، در طول تاریخ ، در گذشته و آینده و حال ، پیوند مى دهد. و صف او را از صف ستمگران و تبهكاران و گمراهان جدا مى سازد تا در راه راست خدا استوار بماند و به بیراهه نیفتد. اینك تو اى انسان جستجو گر عصر ما برخیز، برخیز تا با شور و نشاط، به نیایشى چنین زنده و سازنده بپردازیم ، و خود را از هر چه جز حق و حقیقت است پیراسته سازیم.[1]

[1] . نماز چیست ، شهید آیت ا... دكتر سیّد محمد حسین بهشتى (ره )، ص 10.